34 ह्व पछि हाकिमिन होल्काइ आफ्ने घर लाकाइके केइ खाइनार कुरो दिल्याक, र होक्र सेब्बाइ घर परिवारकिन परमेसोरलाइ बिस्वास गर्ल हुदान होलत सेब्बाइ आनन्दित हक्ला।
आज हाइ खुसि हकिके आनन्द मानाइ पर्छइ किनारइभने ह्य तोर भाएर मर्ल रइल, फेरि जिउँते हक्लाछ, नाठ्ल रइल, अब भेट्टाइलाछे।’”
जखायस खुसि हकिके चाने झरिके येसुकर स्वागत गर्ले।
ह्व पछि लेबिन येसुकर लागि आफ्ने घरनाइ बड्खो भोज तयार गर्ले। ह्व भोजनाइ धेराइ कर उठाइनाराइ र आने थुप्राइ मान्छेलत पुनि आइलाइ रइला।
होइनिन तुइलाइ बचन सुनाइनारआछ, ह्व बचनिन तुइ र तोर सेब्बाइ परिवारकिन मुक्ति पाइनारआछत।’
अनि ह्व र होक्र घरकराइ सेब्बाइ परिवारकिन बप्तिस्मा लिलपछि होइनिन हाइलाइ बिन्ति गर्तिन बल्लि, “यदि तोराल्किन साँच्चि ने मुइलाइ पर्भुकर बिस्वासि ठान्छो भने मोर घरनाइ आइके हाइसिन बसो।” इत्तिके होइनिन हाइलाइ कर लाइलि।
अर्को दिन उज्यालो हक्ल पछि सहरकराइ हाकिमकिन सिपाइकाइ इन्खा बलिके पाठाइल्याक, “पावल र सिलासलाइ छाड्दिखन।”
होलत दिन्ने एउटे मनकराइ हकिके मन्दिरनाइ जम्मा हक्तेला र घर-घरनाइ खाइपि गर्तेला अनि होलत खुसि र खुल्ला मनिन मिलिजुलि खाइतेला,
होलत पानिबान बाइर निस्किके आइलपछि पर्भुकर आत्मान तुरुन्तइ फिलिपलाइ लाकाल्ते, र नपुङ्सकिन फिलिपलाइ फेरि बइदेखल्ते, तर ह्व खुसिन रामाइतिन आफ्ने बाट लाग्ले।