8 ह्व पछि स्वर्गदुतिन होलाइ बलल्ते, “लुगा र जुत्ता लाउ।” तब पत्रुसिन उन्खाए गर्ले। फेरि स्वर्गदुतिन बलल्ते, “बर्को ओड र मोर पछि-पछि लाग।”
जुत्ता लाओ, तर आने फेर्नार लुगा जुनबोको।”
मालिक आइतिन जागे बसिधर्लाइ ह्व नोकरकिन स्याबासि पाइनारआछत र होलत खुसि हक्नारआछत। साँच्चि मुइ तोराल्काइ बल्छु, मालिकिन पाहुनालाइ जिन्खाए नोकरकाइ मेजमानि गरिके खाइ बसाइनारआछ र होल्को सेवा गर्नारआछ।
एक्कासि परमपर्भुकर एउटो स्वर्गदुत देखा पर्ले, र कोठा उज्यालो हकल्ते। स्वर्गदुतिन पत्रुसलाइ कुमनाइ घचघचाइतिन “चाने उठ” बाजिके बिउँझाल्ते। अनि पत्रुसकर हातबान साङ्ला फुस्किकइ झरल्ते।
अनि स्वर्गदुतकर पछि-पछि लागिकइ पत्रुस निस्किले। स्वर्गदुतिन गर्ल ह्य कुरो साँच्चि हो बाजिके पत्रुसलाइ था ने बइहकल्ते। तर होइनिन ता सपना देखिधर्लाछु बाजिके ठान्ले।
किनारइभने मुइ परमेसोरकर हो, र मुइ होक्रे सेवा गर्छु। आज राति परमेसोरकर एउटो स्वर्गदुत मोर छेउनाइ ठडाइके बाज्ले,
एक दिन परमपर्भुकर स्वर्गदुतिन फिलिपलाइ बलल्ते, “उठ र यरुसलेमबान दछिन पटि गाजादिसउने जाइनार उजाड केइ बइहक्नार ठउँकर बाटनाइ जा।”