5 “मुइ योप्पा सहरनाइ पार्थना गरिधर्तिन ध्यान-मग्न हक्ल बेला मुइनिन एउटो इन्खा दर्सन देख्नाइ, स्वर्गबान एउटो बड्खो तन्नाजिन्खाए चार कुना बाँदिकइ झरिधर्ल देख्नाइ, र ह्व मुइ हक्लनाइ आल्ते।
“अनि मुइ यरुसलेम फर्किके आइल पछि मन्दिरनाइ पार्थना गरिधर्ल बेला ध्यान-मग्न हक्नाइ।
दमस्कसनाइ हननिया नाउँ हक्ल एउटो येसुकर चेला रइल। होलाइ पर्भुन दर्सननाइ बलल्ते, “ए हननिया।” हननियान बाज्ले, “केति।”
योप्पा सहरनाइ तबिता नाउँ हक्लि पर्भुलाइ बिस्वास गर्नारि बेटि रइलि। गिरिक भासानाइ होलाइ डोरकास बल्तेला। हेइनिन जइले पुनि आनेल्काइ भलाइ गर्तेलि र गरिबकाइ सायता गर्तेलि।
लुड्डा योप्पा नजिके रल्ति। चेलाल्किन पत्रुस उछि आछ बाजिके था पाइला र दुइटाल्काइ पत्रुस हक्लनाइ इन्खा बलिके पाठाइल्याक, “दया गरिके हाइ हक्लनाइ चाने आबे।”
ह्य कुरो योप्पा सहरभोरि फइलिल्ते र धेराल्किन पर्भुनाइ बिस्वास गर्ला।