8 र होल्काइ आफिन देख्ल सेब्बे कुरो बलिके योप्पा सहरनाइ पाठाइल्याक।
जब पत्रुस आफिन देख्ल दर्सनकर अर्थ केति हुदो बाजिके अलमलनाइ पर्ल रइल, होइ बेला कर्नेलियसिन पाठाइलाइ मान्छेलत सिमोनकर घर पुगिके ढोका अगाडि ठडाइला।
होइहुदान मुइ झट्टइ तुइलाइ बालाइलाइ मान्छेल्काइ पाठाइनाइ र हाम्रो लागि दुख गरिके इछिसम्म आइलइ। अब पर्भुन तुइलाइ आग्या गर्ल कुरो सुनइलाइ हाइ सेब्बाइ परमेसोरकर अगाडि जम्मा हक्लाछे।”
जब कर्नेलियसिन बात मार्नार स्वर्गदुत बिदा हक्ले, तब आफ्ने दुइटाइ नोकर र आफ्ने सुरछ्या गर्नाराइ मद्दे परमेसोरकर डर मान्नार एउटो सिपाइलाइ बालाल्ते,
“होइहुदान हे राजा अग्रिपास, स्वर्गबान आइल ह्य दर्सनलाइ मुइ नटेरिकइ बसइ बइसक्नाइ।
योप्पा सहरनाइ तबिता नाउँ हक्लि पर्भुलाइ बिस्वास गर्नारि बेटि रइलि। गिरिक भासानाइ होलाइ डोरकास बल्तेला। हेइनिन जइले पुनि आनेल्काइ भलाइ गर्तेलि र गरिबकाइ सायता गर्तेलि।
लुड्डा योप्पा नजिके रल्ति। चेलाल्किन पत्रुस उछि आछ बाजिके था पाइला र दुइटाल्काइ पत्रुस हक्लनाइ इन्खा बलिके पाठाइल्याक, “दया गरिके हाइ हक्लनाइ चाने आबे।”
ह्य कुरो योप्पा सहरभोरि फइलिल्ते र धेराल्किन पर्भुनाइ बिस्वास गर्ला।
अनि पत्रुस धेरइ दिन छालाकर काम गर्नार सिमोनसिन योप्पानाइ बस्ले।