3 एक दिन दिउँसो तिन बजे पार्थनाकर समयनाइ कर्नेलियसिन दर्सननाइ परमेसोरकर एउटो स्वर्गदुतलाइ इस्पस्ट रुपनाइ आफिदिस आइधर्ल देख्ले, र इत्तिके बाज्ल सुन्ले, “ए कर्नेलियस।”
उत्तिने खेर परमपर्भुकर स्वर्गदुत धुप बाल्नार थानकर दाइनेपटि ठडाइधर्ल देखा पर्ले।
होइ बेला एक्कासि आने धेराइ स्वर्गदुतलत उछिका देखा पर्ला अनि परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन इत्तिके गित गिदाइ थाल्ला,
जब पत्रुस आफिन देख्ल दर्सनकर अर्थ केति हुदो बाजिके अलमलनाइ पर्ल रइल, होइ बेला कर्नेलियसिन पाठाइलाइ मान्छेलत सिमोनकर घर पुगिके ढोका अगाडि ठडाइला।
ह्व बेला पत्रुस आफिन देख्ल दर्सनकर बारेनाइ सोच्तिन गर्तिन पबित्र आत्मान पत्रुसलाइ बलल्ते, “सिमोन, हेठ्ठ तिन्टाइ मान्छेल्किन तुइलाइ हेर्तिन आछत।
कर्नेलियसिन बाज्ले, “चार दिन अगाडिकर कुरो हो। दिउँसो तिन बजेदिस मुइ घरनाइ ने पार्थना गरिधर्ल रइनाइ। एक्कासि चहकिलो लुगा लाइल एउटो मानुस मोर अगाडि ठडाइके बाज्ले,
अर्को दिन होलत योप्पा सहरकर नजिक पुग्तिन दिउँसो बार बजेदिस पत्रुस पार्थना गरइ घरकर छतनाइ चड्ले।
कर्नेलियसिन आफ्ने घरनाइ एउटो स्वर्गदुत देखा पर्ल कुरो हाइलाइ बल्ले। ह्व स्वर्गदुतिन होलाइ इन्खा बल्ल रल्ति, ‘योप्पा सहरनाइ पत्रुस बल्ल सिमोनलाइ बालाइ पाठाउ।
किनारइभने मुइ परमेसोरकर हो, र मुइ होक्रे सेवा गर्छु। आज राति परमेसोरकर एउटो स्वर्गदुत मोर छेउनाइ ठडाइके बाज्ले,
एक दिन पत्रुस र युहन्ना दिउँसो तिन बजे पार्थनाकर समयनाइ मन्दिर जाइतिन रइला।
तर होइ रात परमपर्भुकर एउटो स्वर्गदुतिन झ्यालखन्डकर ढोकौ खोल्दिल्याक, र होल्काइ बाइर लाकाइके बल्-ल्याक,
दमस्कसनाइ हननिया नाउँ हक्ल एउटो येसुकर चेला रइल। होलाइ पर्भुन दर्सननाइ बलल्ते, “ए हननिया।” हननियान बाज्ले, “केति।”
साउल भुइनाइ लड्ले र होइनिन इन्खा बाज्ल आवाज सुन्ले, “साउल, ए साउल, तुइ मुइलाइ किनारइ सताइछस?”