20 उठिके हेठ्ठ झर र नअनकनाइकइ होल्कोसिन जा, होल्काइ मुइनिन पाठाइल हो।”
येसुन होल्काइ बल्-ल्याक,“सारा सन्सारनाइ जाइके सेब्बाइ मान्छेल्काइ सुसमचार पर्चार गरो।
अनि पत्रुस हेठ्ठ झर्ले र ह्व मान्छेल्काइ बल्-ल्याक, “तोराल्किन हेर्ल मानुस मुइ ने हो। तोरा किनारइ इछि आइलाइ?”
पबित्र आत्मान मुइलाइ ह्व मान्छेल्कोसिन नअनकनाइकइ जा बाजिके बल्ले। मुइसिन हक्लाइ ह्य छउटाइ बिस्वासि दाजि-भाइलत पुनि मोर साथ लाग्ला, र हाइ सेब्बाइ कर्नेलियसकर घरनाइ जाइले।
बारनाबास र साउललाइ पबित्र आत्मान पाठाइल्याक र होलत सिलुकियानाइ पुग्ला अनि उछ्यान जहाज चडिके साइपरस टापुनाइ जाइला।
एक दिन परमपर्भुकर स्वर्गदुतिन फिलिपलाइ बलल्ते, “उठ र यरुसलेमबान दछिन पटि गाजादिसउने जाइनार उजाड केइ बइहक्नार ठउँकर बाटनाइ जा।”
तर पर्भुन हननियालाइ बलल्ते, “तुइ जा, किनारइभने होलाइ मोर सेवा गरइलाइ छान्लाछु, र होइनिन आने जातिल्काइ, राजाल्काइ र इज्राएलिल्काइ मोर नाउँ पर्चार गर्नारआछ।
अनि हननिया जाइके यहुदाकर घरभित्र पस्ले र साउल उप्रान आफ्ने हात धर्तिन बाज्ले, “मोर भाइ साउल, तुइ इछि आइतिन बाटनाइ देख्ल पर्भु येसुन ने तुइनिन फेरि देखइ सक र पबित्र आत्मान भरिपुर्न हक बाजिके मुइलाइ पाठाइल हो।”