17 जब पत्रुस आफिन देख्ल दर्सनकर अर्थ केति हुदो बाजिके अलमलनाइ पर्ल रइल, होइ बेला कर्नेलियसिन पाठाइलाइ मान्छेलत सिमोनकर घर पुगिके ढोका अगाडि ठडाइला।
एक दिन दिउँसो तिन बजे पार्थनाकर समयनाइ कर्नेलियसिन दर्सननाइ परमेसोरकर एउटो स्वर्गदुतलाइ इस्पस्ट रुपनाइ आफिदिस आइधर्ल देख्ले, र इत्तिके बाज्ल सुन्ले, “ए कर्नेलियस।”
होलत अचम्मित हक्ला, र अलमल परिके एउटोन अर्कोलाइ सोदइ लाग्ला, “ह्य केति हो?”
ह्य कुरोकर जाँच गर्नार बारेनाइ मुइ अलमलनाइ पर्नाइ। होइहुदान मुइ होलाइ ‘केति तोर ह्य मुद्दाकर फइसला यरुसलेमनाइ जाइके गरइ चाइछस?’ बाजिके सोद्नाइ।
ह्य सुनिके मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र मुख्य पुजारिलत छक्क पर्ला, र अब केति हक्नार हो बाजिके अलमलनाइ पर्ला।
दमस्कसनाइ हननिया नाउँ हक्ल एउटो येसुकर चेला रइल। होलाइ पर्भुन दर्सननाइ बलल्ते, “ए हननिया।” हननियान बाज्ले, “केति।”
अनि पत्रुस धेरइ दिन छालाकर काम गर्नार सिमोनसिन योप्पानाइ बस्ले।