3 दाजि-भाइ हो, तोराल्को लागि हाइनिन परमेसोरलाइ सदइ धन्नेबाद देइपर्छइ, र ह्य ठिक पुनि हो, किनारइभने तोराल्को बिस्वास पर्सस्त बाढिधर्लाछि र तोरा सेब्बाल्को मया पुनि एक-आपसनाइ बाढिधर्लाछि।
आज हाइ खुसि हकिके आनन्द मानाइ पर्छइ किनारइभने ह्य तोर भाएर मर्ल रइल, फेरि जिउँते हक्लाछ, नाठ्ल रइल, अब भेट्टाइलाछे।’”
पेरितकिन पर्भुलाइ बल्ला, “पर्भु, हाम्रो बिस्वास बाढाइदेउ।”
हाइनिन तोराल्काइ मया गर्ल जिन्खाए पर्भुन पुनि तोराल्काइ आपसनाइ र सेब्बाइ मान्छेल्कोसिन मयानाइ पर्सस्त गरिके बाढाइदिक।
तर अखन तिमोथि तोराल्कोबान हाइ हक्लनाइ आइपुग्लाछ र तोराल्को बिस्वास र मयाकर असल खबर हाइलाइ सुनाइले। तोराल्किन हाइलाइ सम्जिकइ भेट्टाइनार एकदम इछ्या गर्ल जिन्खाए हाइनिन पुनि तोराल्काइ भेट्टाइनार इछ्या गर्लाछे।
तोराल्किन गर्तिन हाइ परमेसोरकर अगाडि आनन्द मानाइछे। हेक्र लागि हाइनिन परमेसोरलाइ जत्ता धन्नेबाद दितिन पुनि बइपुगि।
अन्त्यनाइ दाजि-भाइ हो, पर्भु येसुनाइ हाइ तोराल्काइ बिन्ति गर्छे र अर्ति दिछे, कि तोराल्किन किनिखे जिबन बिताइनार र परमेसोरलाइ किनिखे खुसि बानाइनार बाजिके तोराल्किन हाइबान सिक्लो, र उन्खाए गर्तिन पुनि आछो होइनाइ तोरा अजइ बाढ्तिन जाओ।
दाजि-भाइ हो, हाम्रो पर्भु येसु खिरिस्टकर आगमनकर बारेनाइ र हाइ होलाइ भेट्टाइ एकसाथ जम्मा हक्नार बारेनाइ हाइ तोराल्काइ बिन्ति गर्छे कि,
पर्भुन मया गर्लाइ दाजि-भाइ हो, तोराल्को लागि हाइनिन परमेसोरलाइ धन्नेबाद देइ ने पर्छइ, किनारइभने सुरुसिन ने पबित्र आत्माकर पबित्र बानाइनार कामबान र सत्यताकर बिस्वासबान बाचइलाइ परमेसोरिन तोराल्काइ छान्ल हो।