11 तर तुइ परमेसोरकर जन हक्ल हुदान ह्य कुरोबान बद्दुर बस, धार्मिकतानाइ, परमेसोरकर डरनाइ, बिस्वासनाइ, मयानाइ, इस्थिरतानाइ र नम्र हक्नार कुरोनाइ आफ्ने मन लाउ।
अनि मुइनिन पर्भुकर अनुगरह पर्सस्त पाइलाछु, र खिरिस्ट येसुनाइ हक्ल बिस्वास र मया मुइलाइ दिले।
छोडारि हक्तिन तापुनि कुन्नुल्किन तुइलाइ हेला जुनगर्दिखन, तर बिस्वासिल्को अगि बोलिबचन, बानिबेहोरा, मया, बिस्वास र सुद्दतानाइ तुइ एक नमुना बन।
अनि होइनिन मजार काम गर्लि, आफ्ने बेटाक-बेटेककाइ मजसिन हुर्काइलि, पाउनाल्काइ आफ्ने घरनाइ सेवा-सत्कार गर्लि, पर्भुकराइ जनको गोड धोइदिलि, दुखनाइ पर्लाल्काइ सयोग गर्लि र जुनसुके मजार कामनाइ ध्यान दिलि हकइ पर्छइ।
तिमोथि, परमेसोरिन तुइलाइ जिम्मा दिल कुरोलाइ मजसिन हेरचाह गर। अनि तुइ परमेसोरलाइ निन्दा गर्नार मुर्ख कुरोबान र नचाइदो फटा कुरो, जुन्टोचाइ बिना कामकर ग्यान हो, ह्य कुरोबान बद्दुर बस।
यदि कुनइ मानुसिन खराब कामलाइ छाडिके ह्वबान बद्दुर बस्छइ भने ह्व आदरकर कामनाइ चालाइनार भाडा जिन्खाए हक्नारआछ। र घरकर मालिककर लागि चोखो, असल र मन पर्नार भाडा हक्नारआछ।
इन्खाए ने छोडारि हक्तिन आइनार बइमजार कुरोलाइ छाड, र सुद्द मनिन पर्भुकर नाउँ लिनारकोसिन धार्मिकता, बिस्वास, मया र सान्तिनाइ हिन।
तर तुइनिन मोर सिछ्या, चालचलन, जिबनकर लछ्य, बिस्वास, धइरे, मया र इस्थिरता देख्लाछस।
ताकि परमेसोरकर जन सेब्बे असल काम गरइ सक्नार हक्दिक बाजिके ने धर्मसास्तर दिल हो।