15 केइ गरि मुइ ढिलो आइनाइ भने पुनि परमेसोरकर घरनाल्को चालचलन किन्खा हकइपर्नार हो, हेइ चिठ्ठिबान तुइनिन था पाइनारआछस। ह्व घरना जिउँते परमेसोरकर मन्डलि, सत्यकर खाबो र जग हो।
आफिन छान्लाइ पेरितकाइ येसुन पबित्र आत्माकर सक्तिबान आग्या दिलपछि येसु स्वर्ग उठाइ लाकाइल दिनसम्मकर सेब्बे कुरो ह्व किताबनाइ आछि।
“ए दाजि-भाइलत, तोरा किनारइ इन्खा काम गर्छो? हाइ पुनि ता तोराजिन्खाए दुख-सुख भोग्नाराइ मान्छे हो। हाइ तोराल्काइ ह्य बेर्थेकर काम छाडिके आकास, धर्ति, समुन्द्र र उछि हक्ल सेब्बे थोक बानाइनार जिउँते परमेसोरदिसउने फर्को बाजिके सुसमचार सुनाइ आइलाइ हो।
हाइ तोराल्कोनाइ आइतिन तोराल्किन हाम्रो किनिखे स्वागत गर्लो, र मुर्तिल्काइ पुजा गरइ छाडिके जिउँते र साँचो परमेसोरकर सेवा गरइ किनिखे आइलो, ह्व कुरो ता मान्छेल्किन ने बाज्छत।
तुइ हक्लनाइ चाने आइनार आसा गर्लाछु, तर मुइ तुइलाइ ह्य लेख्तिन आछु।
हाइलाइ था आछ, हाइनिन गर्ल बिस्वासकर रहस्य एकदम बड्खो आछि, ह्व मानुसकर सरिरनाइ देखा पर्ले, पबित्र आत्माबान धर्मि ठहरिले, अनि होलाइ स्वर्गदुतकिन देख्ला, जाति-जातिल्को माजनाइ पर्चारिले, सन्सारनाइ होलाइ बिस्वास गर्ला, सम्मानसाथ होलाइ स्वर्गनाइ लाकाल्ते।
होइहुदान बिसप चाइ निर्दोस, एउटि मात्र बोहेक हक्ल, हरेक परिस्थितिनाइ आफिलाइ अधिन गरइसक्नार, सेब्बाल्कोसिन खुसि हकइसक्नार, सेब्बाल्किन आदर गर्ल, पाउनाल्काइ आदर गर्नार र परमेसोरकर बचन मजसिन सिकाइ सक्नार हकइपर्छइ।
यदि कुनइ मानुसिन आफ्ने घर मजसिन चालाइ बइजान भने, होइनिन किनिखे परमेसोरकर मन्डलि हेरबिचार गरइ सक्छइ र?
होइहुदान हाइ दिलोज्यानिन काम र कोसिस गर्छे, किनारइभने हाइनिन जिउँते परमेसोरनाइ आसा धर्लाछे। ह्व सेब्बाइ मान्छेल्को, खास गरिके परमेसोरनाइ बिस्वास गर्नाल्को मुक्तिदाता हो।
ह्व कइले बइमर र इन्खा उज्यालोनाइ बस्छइ कि होक्र नजिक कोइ जाइ बइसकत। होलाइ कुन्नुल्किन पुनि अखनसम्म देख्लाइ बइनेत, न ता देखइ सक्छत। सेब्बे आदर र सक्ति सदइभरि होक्रे हो। आमेन।
तर परमेसोरिन धर्ल सत्यकर जग सदइ दरो हकिधर्छि। र होनाइ इन्खा छाप लाइलाछि, “पर्भुन आफ्ने मान्छेल्काइ चिन्छइ” अनि “पर्भुकर नाउँ लिनाराइ सेब्बाइ खराब कामबान बद्दुर बस्दिखन।”
एउटो बड्खो घरनाइ सुन र चाँदिर मात्र भाडा बइहकि, उछिका काठ र माटिकर भाडा पुनि हक्छि। ह्व भाडालत मद्दे कोइ आदरकर कामनाइ चालाइछत भने कोइचाइ अनादरकर कामनाइ चालाइछत।