8 होइहुदान सेब्बे ठउँकराइ अडे मान्छेल्किन नरिसाइके र बाजाबाज नगरिकइ आफ्ने पबित्र हात उचाल्तिन पार्थना गर्दिखन बाज्नार मोर इछ्या आछ।
अनि येसुन बाज्ले, “हे ब्वा, हेल्काइ माफ गर्खन किनारइभने हेल्किन केति गर्तिन आछत हेल्काइ था बइने।” अनि सिपाइकिन चिठ्ठा हालिके येसुकर लुगा आफि-आफिनाइ बाड्ला।
ह्व पछि येसुन चेलाल्काइ सहरबान बेथानिया गाउँनाइ लाकाइल्याक। उछि पुग्ल पछि येसुन आफ्ने हात उचालिकइ होल्काइ आसिर्बाद दिल्याक।
ह्व परमेसोरकर बचन पालन गर्नार धर्मि मानुस रइल। ह्व र होक्र सेब्बाइ परिवारकिन परमेसोरकर डर मान्तेला। होइनिन खाँचोनाइ पर्लाल्काइ खुसि मनिन सायता गर्तेल र दिन्ने परमेसोरसिन पार्थना गर्तेल।
‘ए कर्नेलियस, परमेसोरिन तोर पार्थना सुन्लाछ र तुइनिन गरिबकाइ गर्ल सायता याद गर्लाछ।
कर्नेलियसिन डाराइतिन होलाइ हेरिधरल्ते र बाज्ले, “केति!” अनि स्वर्गदुतिन होलाइ बलल्ते, “तोर पार्थना र तुइनिन गरिबकाइ गर्ल सायता परमेसोरिन याद गर्लाछ।
उछिका बस्नार हाम्रो समय सक्किल पछि हाइ बिदा हकिके उछ्यान हिन्ले। सेब्बाइ बिस्वासि दाजि-भाइ र होल्को बोहेक छ्वाएक समेत हाइलाइ सहर बाइरसम्म पुराइ आइला र हाइ सेब्बाइ समुन्द्रकर छेउनाइ घोडा टेकिके पार्थना गर्ले।
ह्व पछि होइनिन घोडा टेकिके बड्खो सोरिन बाज्ले, “हे पर्भु, ह्य पापकर दोस हेल्काइ जुन्लाग्दिक।” ह्य बाजिके होइनिन आफ्ने परान त्याग्ले।
किनारइभने पर्भुकर बचन तोरा मार्फत माकेडोनिया र अखइयानाइ मात्र बया, तर परमेसोरनाइ गर्ल तोराल्को बिस्वास सेब्बे ठउँनाइ फिजिलाछि, हेक्र बारेनाइ हाइनिन आने केइ बलइ आबस्यक बइने।
होइहुदान कम उमेरकराइ बिद्दुइकिन फेरि ब्याहा गर्दिखन, बेटाक-बेटेक पाइदिखन, घरबार चालाइदिखन, र बिरोदिल्किन हाम्रो बद्नाम गर्नार मउका जुनपाइदिखन बाज्नार मुइ सल्ला दिछु।
ह्य कुरो साँच्चि हो। परमेसोरनाइ बिस्वास गर्नाराइ सेब्बाल्किन होसियारिसाथ असल काम गरो बाजिके तुइनिन जोड दिल मुइ चाइछु। किनारइभने ह्य कुरो मान्छेल्को लागि मजार र फाइदा आछि।