14 दाजि-भाइ हो, हाइ तोराल्काइ बिन्ति गर्छे, अल्छिकाइ चेतावनि दिखन, हरेस खाइनारकाइ होउसला दिखन र कमजोरिकाइ सायता गरो, अनि सेब्बाल्कोसिन सइकइ बसो।
तर मुइनिन तोर बिस्वास जुननाठ्दिक बाजिके पार्थना गर्दिलाछु, फेरि तुइ बिस्वासनाइ बल्-ल्यो हक्ल पछि तोर दाजेर-भाएरकाइ पुनि बिस्वासनाइ बल्-ल्यो बानाखन।”
किनारइभने परमेसोरिन हाम्रो उद्दारकर लागि गर्ल र गर्नार कामकर बारेनाइ कुनइ कुरो पुनि बाकि नधरिकइ मुइनिन तोराल्काइ सेब्बे बलिसक्लाछु।
होइहुदान मुइनिन तोराल्काइ तिन बर्ससम्म रात-दिन आँसु ब्वाइतिन एक-एक गरिके सेब्बाल्काइ चेतावनि दिल कुरो सम्जिकइ होसियार हकिके बसो।
मुइनिन तोराल्काइ सेब्बे कुरोबान उदारन दिके देखाइलाछु। इनिखे ने तोराल्किन पुनि सक्लसम्म काम गरिके खाँचोनाइ पर्लाल्काइ सायता गरइ पर्छइ। पर्भु येसुन बाज्ल कुरोलाइ सम्जो, ‘लेइ भन्दा देइ अजइ आसिस हो।’”
तापुनि होलाइ सतुर जिन्खाए जुनसम्जो, तर आफ्ने भाइ जिन्खाए सम्जिकइ चेतावनि देओ।
मातिकइ बइहिन्नार र रिसुवा हकइ बइहक तर ह्व नम्र, झगडा बइगर्नार, पइसाकर लोब बइगर्नार,
तर तुइ परमेसोरकर जन हक्ल हुदान ह्य कुरोबान बद्दुर बस, धार्मिकतानाइ, परमेसोरकर डरनाइ, बिस्वासनाइ, मयानाइ, इस्थिरतानाइ र नम्र हक्नार कुरोनाइ आफ्ने मन लाउ।
बचन पर्चार गर, हर समयनाइ बचन सुनाइ तयार हक, अर्ति दिखन, हप्काखन, उत्साह दिखन र धइरेसाथ सिछ्या सिकाखन।
किनारइभने धेराइ मान्छेलत आनेल्को अधिननाइ बइबस्नाराइ, बेर्थेकर कुरो गर्नाराइ र झुक्काइनाराइ हक्छत, हेलत मद्दे खतना गरइ पर्छइ बाज्नाराइ झन इन्खाए हक्छत।
एल्डर निर्दोस, एउटि मात्र बोहेक हक्ल, र होक्र बेटाक-बेटेकलत पुनि असल, इमान्दार र बिस्वासि हकइपर्छइ।