12 दाजि-भाइ हो, हाइ तोराल्काइ बिन्ति गर्छे, तोराल्को माजनाइ मन लाइके पर्भुकर काम गर्नाराइ र सिछ्या दिनाराइ अगुवाल्काइ आदर गरो।
तोरा होइ घरनाइ बसो अनि होल्किन जे खाइ दिस्या, होइ खाओ किनारइभने काम गर्नारकिन जेला पाइ पर्छइ। घर-घरनाइ बास बस्तिन जुनहिनो।
होइहुदान तोराल्किन आफ्ने र पबित्र आत्मान तोराल्काइ जुन बिस्वासिलत दिलाछ, होल्को मजसिन हेरचाह गरो। परमेसोरकर मन्डलिकराइ मान्छेल्को मजार गोठ्ला हको, किनारइभने पर्भु येसुन ह्व मान्छेल्काइ आफ्ने रकतिन किन्ल हो।
मुइनिन तोराल्काइ सेब्बे कुरोबान उदारन दिके देखाइलाछु। इनिखे ने तोराल्किन पुनि सक्लसम्म काम गरिके खाँचोनाइ पर्लाल्काइ सायता गरइ पर्छइ। पर्भु येसुन बाज्ल कुरोलाइ सम्जो, ‘लेइ भन्दा देइ अजइ आसिस हो।’”
दाजि-भाइ हो, तोराल्किन हाइनिन गर्ल काम र दुखलत देख्लाछो। तोरा कुनुल्काइ भार जुन्पर्दिक बाजिके रात-दिन काम गरिके हाइनिन तोराल्काइ परमेसोरकर सुसमचार पर्चार गर्ले।
अन्त्यनाइ दाजि-भाइ हो, पर्भु येसुनाइ हाइ तोराल्काइ बिन्ति गर्छे र अर्ति दिछे, कि तोराल्किन किनिखे जिबन बिताइनार र परमेसोरलाइ किनिखे खुसि बानाइनार बाजिके तोराल्किन हाइबान सिक्लो, र उन्खाए गर्तिन पुनि आछो होइनाइ तोरा अजइ बाढ्तिन जाओ।
दाजि-भाइ हो, हाइ तोराल्काइ बिन्ति गर्छे, अल्छिकाइ चेतावनि दिखन, हरेस खाइनारकाइ होउसला दिखन र कमजोरिकाइ सायता गरो, अनि सेब्बाल्कोसिन सइकइ बसो।
बुर्राल्काइ डाउनो जुनगर, तर होलाइ आफ्ने ब्वालाइ जिन्खाए गरिके सम्जाउ। अनि स्याउनाल्काइ चाइ आफ्ने भाइलाइ जिन्खाए बेबहार गर।
पाप गरिधर्नारकाइ सेब्बाल्को अगाडि हाकारइ, इन्खा गर्लइ भने आनेलत पुनि पाप गरइ डाराइनार आछत।
पसिना ब्वाइकइ काम गर्नार किसानिन ने फलकर पइलो भाग पाइपर्छि।
परमेसोरिन ठिक समयनाइ आफ्ने सुसमचार देखाइलाछ। हाइलाइ मुक्ति दिनार परमेसोरकर आग्या अन्सार ह्य सुसमचार सुनाइनार जिम्मा मुइलाइ दिलाछ।
मुइनिन तुइलाइ बाकि हक्ल काम पुरा गरइ केरेटनाइ छाड्ल हो। मुइनिन तुइलाइ आराइल अन्सार हरेक सहरनाइ मन्डलिकर एल्डरलत छानइ।
तुइनिन ह्य सिछ्या दितिन पुरा अधिकारसहित अर्ति-उपदेस दिखन र हप्काखन। कुन्नुल्किन पुनि तुइलाइ हेला जुनगर्दिखन।