17 तब हाइ जिउँते र बाकि हक्लाइ पर्भुलाइ आकासनाइ भेट्टाइ होल्कोसिन बादलनाइ उठाइ लाकाइनारआछ। इनिखे हाइ सदइ पर्भुसिन हक्नारआछे।
येसुन बाज्ले,“मुइ हो, अनि एक दिन तोराल्किन मानुसकर बेटाकलाइ सर्बसक्तिमानकर दाइनेपटि सिहासननाइ बसिधर्ल र स्वर्गबान बादलनाइ आइधर्ल देख्नारआछो।”
येसुन ह्य कुरो बाजिसक्ल पछि होल्किन हेर्तिन-हेर्तिन येसुलाइ स्वर्ग उठाइ लाकाल्ते। बादलिन येसुलाइ छोपल्ते र येसु होल्को आँखिबान नाठ्ले।
होलत पानिबान बाइर निस्किके आइलपछि पर्भुकर आत्मान तुरुन्तइ फिलिपलाइ लाकाल्ते, र नपुङ्सकिन फिलिपलाइ फेरि बइदेखल्ते, तर ह्व खुसिन रामाइतिन आफ्ने बाट लाग्ले।
ता कि हाम्रो पर्भु येसु आफ्ने सेब्बाइ पबित्र जनकोसिन फेरि आइतिन होइनिन हाम्रो परमेसोर ब्वाकर अगाडि तोराल्को हिर्दय पबित्र र निर्दोस बानाइके इस्थिर गराइदिक।
पर्भुकर बचन मार्फत हाइ तोराल्काइ बल्छे, पर्भुकर आगमनसम्म हाइ बाच्लाल्किन ह्व मर्लाल्काइ केइ गरिके पुनि उछनइ बइसके।
होइहुदान हेइ बचन मार्फत एउटोन अर्कोलाइ सान्तोना दिनार गरो।
पर्भु हाम्रो लागि मर्ले, ताकि ह्व आइतिन हाइ मर्तिन पुनि बाच्तिन पुनि ह्वसिन जिउँते हकइ सकउ।