13 दाजि-भाइ हो, मरिसक्लाइ बिस्वासिल्को केति हक्छइ बाजिके तोराल्काइ था हक्ल हाइ चाइछे, र तोराल्किन आस ने बइहक्लाल्किन गर्ल जिन्खाए सोक जुनगरो।
ह्य कुरो दाउदिन आफ्ने बारेनाइ बाज्ल बया, किनारइभने होइनिन परमेसोरकर इछ्यानाइ काम गरिके मर्लपछि पुर्खाल्कोसिन गड्काइला, र होक्र जिउँ सेराइकइ जाल्ते।
ह्व पछि होइनिन घोडा टेकिके बड्खो सोरिन बाज्ले, “हे पर्भु, ह्य पापकर दोस हेल्काइ जुन्लाग्दिक।” ह्य बाजिके होइनिन आफ्ने परान त्याग्ले।
इस्तिफनसलाइ मार्लनाइ पर्भुकराइ केइ सेबककिन बड्खो बिलाप गर्तिन होक्र लास लाकाइके चिहाननाइ गड्काइला।
येसु मर्लबान जिउँते हक्ल हाइ बिस्वास गर्छे, उनिखे ने बिस्वास गरिके मर्लाल्काइ परमेसोरिन येसु मार्फत फेरि जिउँते पारिके आन्नारआछ।
पर्भुकर बचन मार्फत हाइ तोराल्काइ बल्छे, पर्भुकर आगमनसम्म हाइ बाच्लाल्किन ह्व मर्लाल्काइ केइ गरिके पुनि उछनइ बइसके।
पर्भु हाम्रो लागि मर्ले, ताकि ह्व आइतिन हाइ मर्तिन पुनि बाच्तिन पुनि ह्वसिन जिउँते हकइ सकउ।
होइहुदान हाइ आनेलत जिन्खाए निदाइ बइहक, तर जागे र होसियार हकिके बसइ पर्छइ।