11 अब हाम्रो परमेसोर ब्वा र पर्भु येसुन ने तोरा हक्लनाइ आइकर लागि हाइलाइ बाट खोल्दिल हक्दिक।
केइ बइहक्नार उजाड ठउँनाइ एउटोन बड्खो सोरिन इत्तिके बाज्तिन आछ, ‘पर्भु आइनार बाट तयार पारो, ह्व हिन्नार बाटलत सोजो बानाओ।’”
किनारइभने परमेसोरलाइ बिस्वास बइगर्नाल्किन ह्य कुरोकर चिन्ता गर्छत, तर तोराल्को स्वर्गकर ब्वान तोराल्काइ चाइनार सेब्बे कुरो जान्छइ।
येसुन बल्-ल्याक, “ए स्यान्खि बाथान, जुनडाराओ! किनारइभने परमेसोरिन तोराल्काइ आफ्ने राज्य देइ खुसि हक्लाछ।
ता कि हाम्रो पर्भु येसु आफ्ने सेब्बाइ पबित्र जनकोसिन फेरि आइतिन होइनिन हाम्रो परमेसोर ब्वाकर अगाडि तोराल्को हिर्दय पबित्र र निर्दोस बानाइके इस्थिर गराइदिक।
किनारइभने पर्भु आफि हुकुमकर बड्खो सोर, मुख्य स्वर्गदुतकर सोर र परमेसोरकर तुरहिकर आवाजसिन स्वर्गबान आइनारआछ, अनि खिरिस्टनाइ बिस्वास गरिके मर्लाइ चाइ पइला जिउँते हकिके उठ्नारआछत।
सान्ति दिनार परमेसोर आफिन पुरा रुपिन तोराल्काइ सुद्द बानाइदिक, अनि हाम्रो पर्भु येसु खिरिस्टकर आगमननाइ तोराल्को आत्मा, परान र सरिर निर्दोस हक्दिक।
हाम्रो पर्भु येसु खिरिस्ट र परमेसोर ब्वान हाइलाइ मया गर्ले र होक्र अनुगरहबान अनन्तकर सान्तोना र असल आसा दिले।
अब सान्ति दिनार पर्भु आफिन हरेक तरिकान तोराल्काइ सदइ सान्ति दिल हक्दिक। अनि पर्भु सदइ तोराल्कोसिन हकिधर्दिक।
पर्भुन तोराल्को हिर्दयलाइ परमेसोरकर मया र खिरिस्टकर धइरेदिस डोराइदिक।