19 ठा जाङयेगी टाङगा ङाला तो़न।” धेनी खुङक्याई ॱङुगी टाङगा च्यीक खोङबाचारु खेरती होवालाक।
पेटोगी, “ज्याङालाक।” ॱनेरी ॱनेवालाक। धेनी खो नाङदु जुली घाङला, येशुगी खोला सुवालाक, “सीमोन, जीक्तेनगी ग्यावुक्या सुने फुदोक याङमेना ठा दुवाले? राङगी भुक्याने याङमेना श्येम्माने दुवाले? ख्यी़ साम्लो घी हेतो?”
“हीना होदे ॱयोक्पोगो होदेने सोवालाक धेनी खोने ॱङुगी टाङगा ग्या भुलीङ लेन्ला, खोरी ॱयोक्पो रोवा च्यीकला थुक्पालाक। धेनी खी़ खोला शीम्दी मीक्पा चीरती ॱनेवालाक, ‘ख्यी़ लेन्गीन भुलीङगो ज्योङ!’
श्याक्मो च्यीकगी ॱला तेरयेगोला खा क्षाम्दी, खी़ खुङक्याला खोरी घुन्डुमगी दुम्रादु झावालाक।
हीना येशुगी खुङक्याई साम्लो ङेन्पागो खेन्दी सुवालाक, “खे शोक्पोक्या! ङाला घीझ्येरी छो़ लेन्दा?
धेनी येशुगी खुङक्याला सुवालाक, “दे टाङगा दुरु सी़ रीमो धाङ यीक दुक ओ?”
खुङक्याई येशुला टाङगा च्यीक तेरपालाक धेनी खोङबागी खुङक्याला ढीवालाक, “दे टाङगाला सी़ रीमो धाङ यीगे दो?” खुङक्याई ॱनेवालाक, “केसारगी दुक।”
धेनी होदे सेम्चेन श्यीगी खोक्ने, थो़न्गीन च्योक्रे केक च्यीक देरे ॱनागीनगो ङी घोरजुङ, “ङीमा च्यीकगी ॱलाज्या डो कीलो च्यीक धाङ ङीमा च्यीकगी ॱलाज्या ने, कीलो सुम लाक। धेनी ॱनुम धाङ घुन्क्षाङला क्यो़न ॱमाताङ।”