9 เซียง พะจาว เกียฮ ดุงเดียง ยุฮ โคะ ระ โคะ ฮลาวง, โคะ นึง เพระด่าวก ราื โอยจ เอิน ฮละ ฆาื อื. โม ป อาวต นึง วิฮัน ยุฮ อื อัฮ ตื เฮี, “ลืลาว พะจาว เยอ เออ,” อัฮ เซ.
โอ พะจาว, อาึ ฮรัก เนอึม วิฮัน ป มัฮ นา ก อาวต ปะ เซ, มัฮ นา ก เปลีฮ เปอะ โญตซัก ไม่ รัง ซเปีย คึนัก ยุฮ แตะ ละ ปุย.
โอ พะจาว, เญือม อาวต เตอะ กไน วิฮัน ยุฮ เปอะ, เอะ โตก ละ รพาวม ฮรัก ตอน ฮมัน ยุฮ เปอะ.
เญือม ฮาวก อาึ นึง พากัง ซัมคัน ยุฮ เปอะ อาึ เอีจ โฮลฮ ยุ ปะ. อาึ โฮลฮ ยุ ที อัมนัต เปอะ ไม่ รัง ซเปีย ยุฮ เปอะ.
กัน ฆอก กัน เบร ยุฮ ปุย โม เซ, มัฮ ป โฮว ตอก งอ ป ฮะ ยุฮ โคะ กัต ไม่ ไรป ฆอก โฮ. ตอก โรฮ ฮะ พรุย เพระด่าวก นึง งอ ลอน โฮ, ม่าึต อื กุ เอิน ฮาวก ฮอยจ ก ฮลาวง อื.