15 อาึ เอีจ มัฮ โฆง เงอะ โอก รชึง โม เปะ, มอง แนฮ แก เปอะ. ปเลี่ย เฮี โฮลฮ เนอึม ยุ โม เปะ เยือก.
โยเซป มัฮ ปุย ไมจ นาตา ไม่ ชอม ฮุนฮัง แตะ. เญือม เอีจ เลี่ญ อาวต อื เญือะ เซ, ปรโปวน เญือะ ปอเลียง อื เซ ยุ ไมจ โยเซป. อัฮ เฮี ละ อื, “เลียก ไอจ ดิ โตะ ฮอง และ,” อัฮ เซ.
“อาึ เอีจ ฟวยจ ทไว เยอะ โอเอีฮ ป ลัง เกือฮ แตะ เนาะ เฮี. โตะ ป ทไว เยอะ เซ อาวต ลั่ง นึง เญือะ อะ ง่อน.
อาึ เอีจ โฆง เพรียง อาึง เตียง ไอจ แตะ เกือฮ มวน, เอีจ ตุม อาึง พา แนน ไมจ เมือง อียิป ป ไก โฮวน ซี นึง.