20 ติ ปุย อื แม อัฮ เฮี, ‘อาึ เดอึม เญือะ วัง เฮี. มัฮ เซ ป โอ อาึ เกียฮ ฮอยจ ฆาื อื,’ อัฮ เซ.
ติ ปุย อื อัฮ เฮี, ‘อาึ รวี โมวก พอน กู. ไมจ อาึ โฮว ลอง แลน โกว โมวก เซ. ปัว ลัน รซอม แตะ,’ อัฮ เซ.
“กวนไจ เซ เอีญ รโฮงะ ป อัฮ โม เซ ละ ปอเลียง แตะ. ปอเลียง อื เซ ฮาวก รพาวม ฆาื อื. อัฮ เฮี ละ กวนไจ แตะ เซ, ‘ไมจ เปอะ ซไจ โฮว ตัม กอง ระ กอง แตวะ นึง ย่วง เฮี. กอก ตื เตือง ป ตุก ป ญัก, ป เฌะ ป คาโด่, ป จัก ไง่, เกือฮ ฮอยจ นา เฮี,’ อัฮ เซ ละ อื.
ปรเมะ เอีจ เญือะ อา, ปังเมอ ง่อต ไฌม โอเอีฮ นึง ปลัฮเตะ เฮี ละ ซ ยุฮ แตะ ป ปุก รพาวม ปุย เญือะ แตะ.
ดัฮ ปรเมะ เอีจ เญือะ โฮ, เนอึม เญือะ โรง อื เซ ไมจ โตว ปุย เกน เกือฮ แปน ตฮัน, ไม่ โอ อื ไมจ เกือฮ โฮว นึง กัน บั่นเมือง ติ เจือ เนอึม. ไมจ อื ยุฮ กัน นึง เญือะ โกะ แตะ ตา ติ เนอึม, ละ ซ เกือฮ อื ปรโปวน เญือะ แตะ เซ ไก รพาวม ไมจ มวน.