30 เอีญ อู อื ละ ปุ แตะ ตอก เฮี, “กวนดุ เซ เญือะ อาวต โตว นา เฮี. อาึ ซ ยุฮ ตอก เมอ แล?” อัฮ เซ.
ไมจ เอะ เรอึม ปุ แตะ. ยุฮ แปฮ ยุม ไม่. น่าึก โปวฮ โตะ นัมโม่ ซออฮ ติ โดฮ. ฟวยจ เซ ซ อัฮ มัฮ ยุม อื นึง เกียต โกะพริ แตะ. มอง แลน ป ซ เกิต นึง รโมะ รมาว อื เซ,” อัฮ เซ ละ ปุ แตะ.
โม เซ โลยฮ อื, “เอะ ป มัฮ กวนไจ ปุย โจฮ ยุฮ เปอะ ไก ไม่ ปุ แตะ กาว ลอา รเมะ, มัฮ กวน ติ เปือะ. เปือะ เกอะ อาวต เมือง คะนาอัน. ป มัฮ ปุ รเคะ เอะ อาวต ลั่ง ไม่ เปือะ เกอะ. ปุ อุ ติ ปุย อื เญือะ ไก โตว,” อัฮ เซ ละ อื.
เอะ เตือง มู เยอะ มัฮ กวน ติ เปือะ, ไก ไม่ ปุ แตะ กาว ลอา รเมะ. ป มัฮ ปุ รเคะ เอะ อาวต ไม่ เปือะ เกอะ นึง เมือง คะนาอัน. ปุ อุ ติ ปุย อื ปังเมอ เอีจ ยุม,’ เอะ อัฮ เซ ละ.
พะจาว อัฮ โรฮ เฮี, “ปุย ฮมอง เซียง ปุย นึง ย่วง รามา. มัฮ เซียง ครวก รัก ไม่ เซียง เยือม ปุย. ราเชน เยือม ฆาื ยุม กวน แตะ. ญอม โตว เกือฮ ปุย เกาะ โลม แตะ นึง โอ อื เญือะ ไก กวน.