29 เอียกระ เรเบ่คา เซ มัฮ ลาบั่น, ตอ โอก ก พริ ย่วง ฮอยจ นึง นัมโม่ เซ. กวนไจ อัปราฮัม อาวต ลั่ง นา เซ.
เญือม เอีจ ยุ ลาบั่น ไคร รวอง โตะ มาึฮ รนัน แตะ ไม่ เบล ป ไก นึง เตะ อื, ไม่ เอีจ ฮมอง โรฮ อื ป อัฮ ป อู ปรเมะ เซ ละ รนัน แตะ เซ, โฮว ฆาื อื เคะ กวนไจ อัปราฮัม ป ชุง ลั่ง ไม่ อุต ยุฮ แตะ โบ นัมโม่ เซ.
เอียกระ อื ไม่ มะ อื อัฮ เฮี, “ฆวต ปัว ลั่ง เกือฮ เรเบ่คา อาวต ไม่ เอะ ติ วัง ฮัม. ลวง รมัฮ อื เมาะ กาว ซาวม โฮ. ฟวยจ เซ ซ เกือฮ โฮว ไม่ เปอะ,” อัฮ เซ ละ อื.
โม เพร อื ปิฮ มุ่น ละ เรเบ่คา ตอก เฮี, “รนัน, เกือฮ จัตเจือ เปอะ พรุฮแพร แปน ฮมาึน แปน แซน อื. เกือฮ จัตเจือ เปอะ เป เมือง ป ตอซู ไม่ แตะ โครยญ เมือง,” อัฮ เซ ละ อื นึง รซอม ปิฮ แตะ มุ่น เซ.
เญือม ไก อาญุ ยิซฮัก รปาวน เนอึม เมอ, ไอฮ เรเบ่คา กวน เบ่ทูเอน แปน ปุย เญือะ แตะ. เรเบ่คา เซ มัฮ รนัน ลาบั่น. มัฮ ปุย เมือง ปัตดั่น อารัม นึง อื.
ไมจ เปอะ เนอึง ป อัฮ อาึ ละ เปอะ ฆาื อื. ไมจ เปอะ ซไจ โฮว ฮอยจ เคะ เนอึม ระ ลาบั่น เปอะ นึง ย่วง เอะ ย่วง ฮารัน.
ไมจ เปอะ โกฮ โฮว ฮอยจ นึง เมือง ปัตดั่น อารัม ปเลี่ย เฮี เอิน. โฮว ฮาวก เญือะ ตะ เนอึม เบ่ทูเอน เปอะ เซ. ไมจ เปอะ ไอฮ ปรโปวน เญือะ เปอะ นา เซ. ไอฮ เอิน กวน เนอึม ระ เปอะ เซ ติ ปุย.
เญือม ฮมอง ลาบั่น ไลลวง กวน เฌือต แตะ เซ ซไจ เอิน โฮว เคะ อื. โอม อื. ฮงาึต อื. ตาว อื เอีญ เญือะ แตะ. ยาโคป รโฮงะ ไลลวง แตะ ละ อื โครยญ เจือ.
“อัม ยุง เปอะ ลาบั่น กวนโซะ ตะ นาโฮ เยอ?” อัฮ เซ ละ อื. “ยุง เงอะ แอฮ,” อัฮ เซ.