พะจาว อัฮ เฮี, “เญือม เซ อาึ ซ ไกลจ ฮอยจ รเตีฮ โอเอีฮ ละ ปุย. ซ รโฮงะ ซโตฮ กัน พิต ยุฮ โม ป โกว อัมนัต พี ไม่ โม ป เลนจุ ไม่ โม ป แปน พีญัน โอ เนอึม ไม่ โม ป โอ ญอม เกือฮ งวยฮ ซเงะ ซงา ลุกจัง แตะ. ซ รเตีฮ โรฮ โม ป คัม ตุง แมฮัง แมไม ไม่ กวนดุ กวนดอย. ป บ่วก ละ ปุย ตังเมือง ญุ่ก, โม ป โอ ฮลัต นึง อาึ ญุ่ก, อาึ ซ เกือฮ โอยจ ลอก ตุต แตะ,” อัฮ เซ พะจาว ป กุม ตฮัน มะลอง.