โม เซ เอีญ รโฮงะ อื ละ กซัต เกือฮ อื โตก ละ โกตไม โคระ เซ. อัฮ เฮี ละ อื, “โอ กซัต, โม่ เปอะ เอีจ ตัง โกตไม โคระ ไม่ โจต เปอะ มอยฮ แตะ นึง? โม่ เปอะ เอีจ คัต ปุย โอ เญาะ ไววอน ปัว โอเอีฮ นึง พะจาว ทื แตะ, ไม่ นึง ปุย ไฮญ ไน ติ เจน ง่วย ซเงะ เฮี โนก ฮา ปัว อื นึง ปะ อา? ดัฮ ไก ป ปัว ตอก เซ โม่ ซ ไก ตุต ฆาื อื? โม่ เปอะ ซ เกือฮ ปุย น่าึก โตะ ทัม อาวต รเวีย ซิงโต ฆาื อื?” อัฮ เซ ละ กซัต. กซัต เซ โลยฮ อื ตอก เฮี, “ตัง เงอะ แอฮ, แปน โกตไม ตอน ฮมัน ยุฮ โม มีเดี่ย ไม่ โม เปอเซีย ป โอ ปุย เญือะ เกียฮ เปียน เฟือฮ เอิน,” อัฮ เซ.