laing songon i do hatangKu na haruar sian pamanganKu, nada mulak boti i tu Au; tapi patuluson ni i do hagiotKu, jana marlabo do i di bagasan aha na dung Husuruhon tusia.
Dung i didok Tuhan ma tu au, “Ale Jeremia, aha do diida ho?” “Batu ni ara do Tuhan,” ningku mangalusi. “Na jeges-jeges i, biama na lobi jeges, jana na busuk-busuk i bia ma na santak busuk gabe nada be tarpangan.”
Hara ni i, Au Tuhan Debata, mandok tu hamu: Tutu ma da i, hudon do antong kota on, tapi anggo juhutna di bagasan nada hamu, tapi bangke ni angka jolma na nibunumunu do! Anggo hamu usironKu do sian kota on!
Hara ni i, dokkon ma tu halahi, na Hudok, Au Tuhan Debata mandok: Sasude na Hudokkon i musti angkon tarjadi, nada be marlambat-lambat. Au Tuhan Debata madung mandok songon i!”
“Aha dehe na niidamu?” ning ia manyapai. “Sada pat ni parlampuan sere do,” ningku mangalusi. “Di ujungna i di ginjang adong mangkuk inganan ni miak. Di pat ni parlampuan i, humaliang mangkuk inganan ni miak i adong pitu lampu, jana ganop lampu adong pitu be parsumbuanna.