અને શિક્ષણ આપતી વખતે તેઓને કીધુ કે, “મારું ઘર પ્રાર્થનાનું ઘર કેવાય છે કે, જ્યાં બધીય જાતિના લોકો પ્રાર્થના કરવા હાટુ આવે છે, પણ તમે એને લુંટારાઓની ગુફા બનાવી દીધી છે.”
એનો માલ ઘણાય પરકારનો હતો, એમા હોનું, ચાંદી, હીરા અને મોતી હતા. એમા ખુબ સરસ લુગડા હતાં જે મોઘા લુગડા સમકતા લાલ અને રીંગણી કાપડથી બનાવ્યા હતાં એમા સુંગધી લાકડાથી બનેલી વસ્તુઓ, હાથીના દાંતથી બનેલી વસ્તુઓ હતી, અને બીજી વસ્તુઓ હતી જે મોંઘા લાકડા, પીતળ, લોઢું, અને આરસ પાણાથી બનેલી હતી.
ઈ એને કેહે કે, “જે બધીય વસ્તુઓને જેને તુ ગમાડતી હતી ઈ હવે નથી, ઈ બધીય ભીની સુંગધિત વસ્તુઓ જે તને ગમતી હતી, ઈ બધીય વસ્તુઓ જેને તુ તારા દેહને સુંદર બનવવા હાટુ ઉપયોગમા લેતી હતી, ઈ બધીય ખોવાય ગય, ઈ હવે મળતી નથી.”
તેઓએ પોતાનુ દુખ બતાવવા હાટુ પોતાના માથા ઉપર ધૂળ નાખી અને રોતા અને હોગ કરતાં રાડ નાખીને કેહે કે, “હાય! હાય! મોટા નગર, જેના વહાણોના બધાય માલીક ઈ શહેરની મિલકતને લીધે ધનવાન થય ગયા, અને હવે ખાલી એક કલાકમાં જ આ બધુય અલોપ થય જાહે.”
આ ઈ કારણે થાહે કેમ કે, ઈ બાયે જે બાબીલોન શહેર છે, દરેક રાજ્યોના બધાય લોકોને ઈ દ્રાક્ષારસ પીધો છે જે એની મૂર્તિઓનુ ભજન છે, આખી પૃથ્વીના રાજા એના ભુંડા કામોમા ભેગા છે. પૃથ્વીના વેપારીઓ ઈ બાયની વૈભવી વસ્તુઓની ઈચ્છાના લીધે ધનવાન થય ગયા છે.