“Kpalo ƃélaâi kâa, káai a gɔlɔ-pɔ̃yɛ-ƃelai da Faresii-ŋai, Kákaa a kiri-ƃelai! Kpɛ́ni fêi, ka kɔ̂pui da banei pôlu-pere wàa, kɛ́lɛ, dísu-pere láa fɛɛ a ŋuma-sãa da sɛŋ-wɛliɛɛ.
Mɛni ma, tãi Pâle è gàa la a gɛ́ɛ va pɔ̂ri mɛni da kélee kɛ̂i, kɛ́lɛ, nyó-yoi su è kɛ̀ nɔ́ kɛ́tɛ̂i, è yá sìɣe é ǹyée ŋá wáa gbɔŋ-su-ƃelai ŋɛ́i-tuɛ, ǹyɛɛi, “Ńyee fé ǹúui ŋí paa mɛni su. Kámaa-mɛni ká tí.”
Kɛ́lɛ, díkaa nɔ́ mii-sɛŋ mɛni ma, kpele-sɛŋ, da núu-waa-pere sii da kpɛni-ŋa, é pɛ́lɛ núu kpono ŋɔtɔ̂ŋ-ŋai dîa nyíi-ŋai da bù ǹûai dîa é lɛ́ɛ la zu mɛni maa-faleŋ tãi é seri.
Kɛ́lɛ, à kɛ̀ kwa sìa gwaa-ponoɔi su yɛ̂ɛ berei gáa la a gwaa-ponoɔi, gɛ̀ ní kwa dai-ni kúlii káa tɔnɔ, gɛ̀ ní Nòŋ-nuui Zîsɛ Kôrai ŋɔŋãai a kúsɔnyɔ̂ŋ kélee wáa kûa.