gɛ ŋwana-lɔ̂ɔ tua kɛ a gôlo-ƃelai da diai sɛŋ da fé díyeei gɛ ƃo a ŋuma-nuu, da sɛŋ da sèe ǹyêei a kpɔ̀ma, da maa têe va dɛɛ pôlu. Gɛ́ ŋ̀âla-pɔkɔɔŋ ŋai fɛli, gɛ́ mɛni nyɔ́mɔɔ támaa kɛ,
Maa ɣêlei tí ŋa pâi tɔ̂ŋ kpɛ̂i diai kélee dîa da ǹɔii da kpɛ́ni su ɣala-ŋai fɛ̂lii da diai da dímɛi-nûui ŋɔpɛ́rɛi láa fɛ̀ɛ a ŋúma-sãa nyii dínuu pàa díkɛ zìɣei.”
Ka mò kâa, ‘Kúfii kpɛɛ̂i nâa m̀ɛni-ŋai ŋí kélee mɛni ma!’ À kɛ̀ tí ká kásĩ̂a mìi a ńyãa. Zama sɛŋ ka pâ la ḿbɔi, gáa a ŋúma taa-sua, gɔ́ɔ púɔɔ, kpaa máŋ gɛ́ kɔ̀lɛ. Ká gɔ́lɔŋ ŋa pâi ńyee seêi nyíti mu káyêei?