Mirov heye ku Xwedê mal û milk, rûmet û dewlemendî danê ku her tiştê canê wî bixwaze heye. Lê Xwedê hêza ku jê bixwe nedayê. Tenê yekî xerîb vê dixwe. Ev jî pûç û derdekî giran e.
Wey li taca quretiya serxweşên Efrayîmê Û kulîlka çilmisî ya xweşikî û rewnaqiya wê Ku li ser deşta bi ber e. Wey li taca wan kesan ku li ber şerabê têk çûne.
Ez Nebûxadnessar, ez ji Padîşahê Ezmanan re spasdar im. Ez pesnê wî didim û wî berz dikim. Çimkî hemû karên wî rastî û riyên wî dadperwerî ne. Ew dikare yên ku di riya quretiyê de dimeşin nizim bike.”
Ezê kesê li Aşdodê rûdine Û li Aşqelonê gopal di destan de ye helak bikim. Ezê destê xwe li dijî Eqronê rakim Û wê saxmayiyên Filîstiyan tune bin” dibêje Reb Xudan.
Wê Aşqelon bibîne û bitirse, Wê Xeza êşan bikişîne. Wê Eqron jî wisa bike, Çimkî hêviya wê tefiyaye. Wê Xeza bêpadîşah bimîne, Wê şêniyê Aşqelonê nemîne.
Ezê goştê bixwîn ê devê wan, Xwarinên kirêt ên di nav diranên wan de derxim. Kesên mayî jî wê bi Xwedayê me ve bêne girêdan. Wê wekî eşîreke li Cihûdayê bin, Wê Eqron bibe mîna Yevûsiyan.
Xortno, bi vî awayî bi ya rihspiyan bikin û hemû li hember hev nefsbiçûk bin. Çimkî: «Xwedê li hember pozbilindan disekine Lê keremê li nefsbiçûkan dike.»