Wê bên û li bilindciyê Siyonê ji kêfan biqîrin, Ji bo qenciya Xudan –Dexil, şeraba nû, zeyt û berên pez û dewêr– Wê rûyê wan ronî be. Wê canê wan bibe wekî bexçeyekî avdayî Û careke din neçilmise.
wê dengê kêf û şahiyê, dengê bûk û zavê were. “‘Ji Xudanê Karîndar re şikir bikin, Çimkî Xudan qenc e. Dilovaniya wî her û her e. Çimkî ezê welêt vegerînim firehiya berê’” dibêje Xudan.
Rabe! Di destpêka nobetên şevê de biqîre! Li ber Reb dilê xwe wekî avê birijîne! Destên xwe, ji bo canên zarokên xwe hilde, Ew li ser her kuçeyê ji birçîbûnê xayîs dibin.