Netewe wekî ava rabûyî bixumin jî, Gava Xwedê erzê wan bişikêne wê dûr birevin. Wekî hûrika kaya çiyan Li ber bayê bikevin, Wekî toza gêrbûyî Li ber babelîskê bipengizin.
Ya Mala Îsraêl! Ezê ji dûrî ve Miletekî bînim ser we.” Ev e gotina Xudan. “Ew miletekî domdar, miletekî qedîm e, Miletekî ku tu bi zimanê wî nizanî Û ya ku dibêje, fêm nakî.
Li pêş wan agir dadiqurtîne, Li paş wan pêta êgir dişewitîne. Li pêş wan welat wekî Bexçeyê Êdenê ye, Li paş wan wekî beriya bêkes e. Tu tişt ji destê wan rizgar nabe.
Leşkerên wî wekî bahozê hatin ku me tarûmar bikin, Bi hewes hatin ku bindestên veşartî daqurtînin, Lê te serên leşkerên kesê xerab bi rimên wan qul kirin.
Xudan dibêje: “Min milet helak kirin, Bircên wan wêran bûn. Min kuçeyên wan xerab kirin, Tu kes tê re derbas nabe. Bajarên wan helak bûn, Kesek nema, rûniştî tuneye.
“Wê Xudan te ji serê dinyayê heta binê dinyayê di nav hemû gelan de belav bike. Tê li wir xulamiya îlahên dar û keviran bikî ku tu û bav û kalên te nizanin.