Êlîşa lava kir û got: “Ya Xudan, lava dikim, çavên wî veke ku bibîne.” Gava Xudan çavên xulam vekirin, wî dît ku çiyayên derdora Êlîşa ji hespên agirî û erebeyên agirî tije bûye.
Lê qurm û koka wê, bi hesin û bi tûnc bipêçin û di nav giyayê çolê yê teze de bihêlin. “‘Bila ew bi xunava ezmanan şil bibe, bi heywanan re ji giyayên erdê para xwe hilîne.
Hemû yên ku li dinyayê dijîn ne tiştek in. Ew her çi bixwaze bi hêzên ezmanî Û bi yên ku li dinyayê dijîn dike. Tu kesê ku bi destê wî bigire Û jê re bêje: ‘Tu çi dikî?’ tuneye.
Ew belengazan ji toza erdê radike, Hejaran ji sergoyan derdixe Ku bi mîran re rûnin Û textê rûmetê bibe mîrasa wan. Bingeha dinyayê ya Xudan e, Wî dinya li ser vê daniye.