Êlyasê ji Tîşbeya Gîladê ji Ahav re wiha got: “Bi navê Xudanê Jîndar ê Xwedayê Îsraêl ku ez li ber sekinî me, bêyî ku ez bêjim, wê di salên bê de, ne xunav hebe, ne jî baran.”
Li ser vê yekê Zerûbbabîlê kurê Şealtiyêl û Yêşûyê kurê Yosadaq ji nû ve dest bi avakirina Mala Xwedê ya li Orşelîmê kir. Pêxemberên Xwedê bi wan re bûn û alîkariya wan dikirin.
Ji bo ku ew ji min re kahintiyê bikin, çawa te bavê wan rûn kir, tê wan jî rûn bikî. Wê rûnkirina wan bike ku ew di nav nifşên xwe de kahintiya herheyî bikin.”
“Va ye, wekî şêrê ku ji nav deviyên Çemê Şerîayê dertê mêrga avî, Ezê jinişkave Edomê ji cihê wê biqewitînim. Kesê ez hilbijêrim, ezê li ser wan bikim serwer. Gelo, yê wekî min heye? Ma kî dikare dozê li min veke? Şivanê li ber min bisekine kî ye?
Xwedê dibêje: “Ya Siyona keç! Rabe gêre bike! Çimkî ezê qiloçên te bikim hesin Û simên te bikim tûnc. Tê pir miletan hûr hûr bikî. Û tevahiya qezenca zordariyê bidî Xudan. Tê dewlemendiya wan bidî Rebê tevahiya dinyayê.
Belê, kesê Perestgeha Xudan ava bike ew e. Wê heşmet li ser be. Wê li ser textê xwe rûne û serweriyê bike. Wê kahin li ser textê xwe be. Herwiha wê di navbera herduyan de ahengek hebe.’
Gava binê lingên kahinên Sindoqa Xudanê ku Rebê tevahiya dinyayê ye hildigirin, pê li ava Çemê Şerîayê bikin, wê ava ji jor tê bê birin û li cihekî kom bibe.”
Xudan ji Samûêl re got: “Tê heta kengê şîna Şawûl bikî? Min ew ji padîşahiyê avêt. Qiloçê zeytê dagire û here. Ezê te bişînim ba Yêşayê Bêtlehemî. Min ji nav zarokên wî, ji xwe re padîşahek hilbijart.”