Wê heyv şermezar bibe, Wê roj sor bibe. Çimkî wê Xudanê Karîndar Li Çiyayê Siyonê, Li Orşelîmê padîşahiyê bike. Wê li pêş rîspiyên xwe Rûmeta xwe nîşan bide.
Kî di nav we de ji Xudan ditirse Û guhdariya dengê xulamê wî dike? Kesê ku di tariyê de diçe û ronahiya wî tuneye, Bila bi navê Xudan ewle be û xwe bispêre Xudan.
Em Xudan nas bikin, Em bikevin pey naskirina wî. Wê li me mîna ronahiya serê sibê esse xuya bibe. Hatina wî wê wek baranê, Wekî barana biharê ku av dide erdê.
Wê rojeke tarî û taristanê, Rojeke bi ewr û tariya kûr be. Wekî taristana bi ser çiyayan de hatiye, Refekî kuliyan ê mezin û hêzdar tê. Belayeke wiha ji demên berê ve nehatiye dîtin, Ne jî wê di nifşên bê de were dîtin.
Bi vî awayî peyva pêxemberîtiyê ji me re hê bêtir qayîm hat deranîn. Heta ku sibe zelal bibe û stêrka sibê di dilê we de derkeve, wek çiraya ku di tariyê de ronahî dide, hûnê qenc bikin ku hûn bala xwe bidin peyvên pêxemberîtiyê.
Milyaketê heftan li boriyê xist û li ezmên dengên mezin çêbûn ku digotin: «Padîşahiya dinyayê bû ya Xudanê me û ya Mesîhê wî. Ewê her û her padîşahiyê bike».