“Hanamêlê kurapê min, li gorî gotina Xudan, li hewşa parêzvanan hat ba min û got: ‘Lava dikim zeviya min a li Enatota welatê Binyamîniyan bikire. Çimkî mafê mîrasê û mafê merivatiyê li te dikeve. Ji xwe re bikire.’ “Wî çaxî min fêm kir ku ev gotina Xudan e.
Îsa li wan vegerand û got: «Herin û we çi dîtiye û çi bihîstiye ji Yûhenna re bêjin: Kor dibînin, şil û şeht rêve diçin, kotî paqij dibin, kerr dibihîzin, mirî radibin û Mizgînî ji belengazan re tê dayîn.
Îcar gava gelek xerabî û tengasî hatin serê wan, wê ev stran li ba wan şahidiyê bike. Çimkî wê ji devên ziriyeta wan neyê jibîrkirin. Hê beriya ku ez wan bînim vî welatê ku min ji wan re sond xwaribû, min dizanibû çi pîlan dikin.”
Çimkî ez dizanim piştî mirina min hûnê bi tevahî dilxerab bibin û ji wê riya min li we emir kiriye averê bibin. Di rojên pêş de wê xerabî bên serê we, çimkî hûnê tiştên di çavê wî de xerab in bikin. Hûnê bi kirinên destê xwe, Xudan hêrs bikin.”