Di rojên Artahşastayê Padîşahê Parsê de, Bîşlam, Mîtredat, Tavêl û hemû hevalbendên wan ên din, nameyek ji Artahşasta re nivîsandin. Name bi zimanê aramî hat nivîsandin û wergerandin.
Tattenayê Waliyê herêma rojavayê Feratê, Şêtar-Bozenay û hevalbendên wan hatin ba wan û ji wan re wiha gotin: “Kê fermana avakirina vê Malê û qedandina avahiyê da we?”
Min zilamê ku li ser ava çêm e û kitan li xwe kiriye bihîst. Wî destê xwe yê rastê û destê xwe yê çepê ber bi ezmanan ve bilind kir, bi navê yê ku her û her dijî sond xwar û got: “Wê ji bo demekê, ji bo sê sal û nîvan bidomîne. Gava hêza gelê pîroz bi tevahî qedandin, wê ev tişt hemû biqedin.”
Leşkerên wî wekî bahozê hatin ku me tarûmar bikin, Bi hewes hatin ku bindestên veşartî daqurtînin, Lê te serên leşkerên kesê xerab bi rimên wan qul kirin.
Min pirsî: “Ev ji bo çi tên?” Milyaket got: “Ev ew qiloç in ku gelê Cihûda wisa belav kirin ku kesî nekarî serê xwe rake. Ev hoste jî hatine ku wan miletên qiloçên xwe li dijî welatê Cihûda rakirine û gelê wê belav kirine, bitirsînin û li erdê bixin.”
“Çimkî Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Gava bav û kalên we ez hêrs kirim, min pîlan kir ku ez felaketan bînim serê we û ji ya xwe nehatim xwarê.’ Xudanê Karîndar dibêje: