Zebûr 72:4 - Kurmanji Încîl

⁴ Bila ew mafê bindestan bide, Zarokê belengazan xelas ke, Û zordaran bipelçiqîne!

Zebûr 72:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Eyûb 19:2

“Gelo hûnê heta kengê min aciz bikin Û bi gotinan min biperçiqînin?

Eyûb 34:24

Bêyî ku lê bikole, ew mezinan dişikêne Û kesên din li cihê wan datîne.

Zebûr 109:31

Çimkî ew, li milê rastê yê hejaran radiweste, Da ku ew wan, ji yên ku canê wan bi mirinê dadbar dikin, rizgar bike.

Zebûr 2:9

Tê bi darê hesin wan bişikînî, Wek derdanek kûzçêker, ji hev biqetînî.

Zebûr 94:5

Ya Xudan, ew dipelçînin gelê te, Derd didin mîrasa te.

Methelokên 20:26

Padîşahê şehreza xeraban bêjing dike Û berêş di ser wan de digindirîne.

Îşaya 11:4

Wê bi edaletê belengazan dadbar bike, Ji bo bindestên welêt bi wekhevî biryarê bide. Wê bi gopalê devê xwe li dinyayê bixe, Bi hilma lêvên xwe xeraban bikuje.

Îşaya 42:1

“Va ye xulamê min ê Ku ez jê re bûm destek, Kesê min hilbijart ku Canê min jê razî ye. Min ruhê xwe danî ser wî, Wê heqiyê bigihîjîne miletan.

Îşaya 42:3

Wê qamîşê perçiqandî neşikêne Û fitîla diçirise netefîne. Wê heqiyê bi dilsoziyê bigihîjîne.

Îşaya 9:4

Çimkî çawa ku te di roja Mîdyanê de şikandin, Tê nîrê li ser wan dibe bar, Darê zilma li ser milê wan, Gopalê li ser pişta wan bişikênî.

Zekeriya 11:11

Loma wê rojê peyman xerab bû. Bindestên pêz ku çav û guhên wan li min bûn, fêm kir ku ew gotina Xudan bû.

Zekeriya 11:7

Loma min pezên ji bo serjêkirinê hatine veqetandin, bi taybetî yên bindest, çêrandin. Min du gopal dan destê xwe. Min ji yekê re got: “Kerem.” Ji ya din re got: “Yekîtî.” Bi vî awayî min pez çêrandin.

Metta 11:5

Kor dibînin, şil û şeht rêve diçin, kotî paqij dibin, kerr dibihîzin, mirî radibin û Mizgînî ji belengazan re tê dayîn.

Peyxam 18:20

Ey ezmanno û hûn pîrozno! Şandîno û pêxemberno! Li ser wî şa bibin! Çimkî Xwedê dîwana wî kir, heqê we ji wî stand.»

Peyxam 18:24

Xwîna pêxember, pîroz û hemûyên ku Li ser rûyê erdê hatine şerjêkirin ket stûyê wî bajarî.»

Peyxam 19:2

Çimkî dîwankirina wî rast û dadperwer e. Wî dîwana fahîşeya mezin kir, Ya ku rûyê erdê bi fuhûşiya xwe xera kiriye Û wî heyfa xwîna pîrozên xwe jê stand.»