2 Eger ku nebe xelaskarekî min, Wek şêran, Wê perçe bi perçe bikin canê min.
Ez xulama te, min du kur hebûn. Herduyan jî li derve bi hev re şer kir. Kesekî ku li wir wan ji hev veqetîne tunebû. Yekî li yê din xist û kuşt.
Lê belê tu dizanî ku ez ne sûcdar im Û tu kesê ku min ji destê te rizgar bike tuneye.
Wek şêrê di şikeftê de, Li dera xalî kozik datîne, Ji bo girtina bindest dimîne. Ku girt, tora xwe kaş dike û hiltîne.
Ez xwe dispêrim Xudan, Hûn çawa ji bo min dibêjin, «Wek çivîkan bireve çiyan.
Min biparêze ya Xudan, Çimkî ez xwe dispêrim te.
Wek şêrekî li benda perçekirinê, Wek şêrekî ciwan ê ku rûniştiye di kemînê.
Wek şêrê ku bi humîn perçe dike nêçîra xwe, Vekirine li min devê xwe.
Goh bide min, Zû bigihîje, xelas ke min; Ji bo min bibe birceke hêzdar, Ji bo xelaskirina min bibe mal û star!
Belê bi terpilîna min, kêfxweş bûn û li hev civiyan, Bêyî ku ez bizanibim, yên nizim li hember min civiyan, Bê rawest buxtanan avêtin ser min.
«Vê fêm bikin, hûn, ey yên Xwedê ji bîr kirine! An ezê we perçe bikim, kesî we rizgar ke nîne.
Min azad bike ji sûcdaran, Min xelas ke ji xwîndaran.
Hêrsa padîşah wekî himîna şêrê ciwan e, Lê razîbûna wî wekî xunava ser giyê ye.
Heta sibê li benda te mam. Wekî şêr, ew hestiyên min dişikêne, Şev û roj tu dawiya min tînî.
Wî ji bo Gad wiha got: “Yê ku sînorên Gad fireh dike pîroz be, Ew wekî şêrekî li wir rûdine, Mil û serî perçe dike.
Lê Xudan li ba min rawesta û hêz da min, da ku bi saya min Mizgînî bi tevahî bê gotin û hemû milet bibihîzin. Îcar ez ji devê şêr rizgar bûm.
Li ser hişê xwe bin û hişyar bin. Neyarê we Îblîs, wek şêrekî ku dihumîne digere, ka ewê kê daqurtîne.
Ji ber ku ew ji Saydayê dûr bûn û têkiliya wan bi kesî re tunebû, tu kes Layîş rizgar nekir. Bajar li deşta nêzîkî Bêt-Rehovê bû. Daniyan bajar ji nû ve ava kir û tê de rûniştin.