Kî di nav we de ji Xudan ditirse Û guhdariya dengê xulamê wî dike? Kesê ku di tariyê de diçe û ronahiya wî tuneye, Bila bi navê Xudan ewle be û xwe bispêre Xudan.
Ya Xudan, tu vê dizanî! Min bi bîr bîne, li min xweyî derkeve. Heyfa min ji zordarên min bistîne. Di sebra te de min ji mirinê re nehêle, Bizanibe ez ji bo xatirê te hatim riswakirin.
Lê Xudan wekî şervanekî dijwar bi min re ye. Loma wê kesên li pey min biterpilin û bi ser nekevin. Ji ber ku ew bi ser nekevin, wê gelekî şermezar bibin. Wê rezîlbûna wan her û her neyê jibîrkirin.
“Bêguman min nalîna Efrayîm bihîst. Got: ‘Te ez terbiye kirim Û wekî golikekî hînî nîr nebûye, ez terbiye bûm. Min bizivirîne ku vegerim, Çimkî Xwedayê min Xudan tu yî.
Min ji Xwedayê xwe Xudan re dua kir, ez li xwe mikur hatim û min got: “Ya Reb, Xwedayê mezin û bi heybetê ku bi hezkirên xwe, bi kesên ku emrê wî dikin re peymana çêdike û girêdayî dimîne!
Hûnê di newala çiyayê min çêkir re birevin. Çimkî wê ew newal di nav çiyayan de xwe bigihîne Asalê. Çawa ku di dema Ûzziyayê Padîşahê Cihûdayê de hûn ji erdhejê reviyabin, hûnê dîsa wisa birevin. Wê gavê wê Xwedayê min Xudan bi tevahiya pîrozên xwe re were!