Îcar ez zivirîm û min li hemû zilm û zordariyên li ser rûyê erdê tên kirin nihêrî. Min hêsirên bindestan dîtin, Kesê ku dilê wan aş bike tuneye. Hêz li aliyê zordaran e, Kesê ku li ber dilê wan dide tuneye.
Loma Xudanê Karîndar li dijî pêxemberan wiha dibêje: “Ezê giyayê tehl bi wan bidim xwarin Û ava jehrî bi wan bidim vexwarin. Çimkî ji pêxemberên Orşelîmê Xwedênenasî li seranserê welêt belav bû.”
Gel dibêje: “Ma em çima li vir rûdinin? Divê em bicivin û bikevin bajarên bisûr, Li wir em bimirin. Çimkî Xwedayê me Xudan em ji mirinê re hiştin. Ji ber ku me li dijî Xudan guneh kir, Wî ava jehrê bi me da vexwarin.
Qirêjiya wê bi dawa wê ve ye, Li ser dawiya xwe nefikirî. Ketina wê şaş û metel hişt Û tu teselîkarê wê tunebû. Dibêje: “Ya Xudan! Tengasiya min bibîne, Çimkî dijminê min bi ser ket!”
Yek ji wan bi lez çû avgirek hilda, bi sihikê tije kir, bi çîtikekê ve danî û dirêjî Îsa kir ku vexwe. Û got: «Bihêlin, em bibînin, ka Êlyas wê bê ku wî bîne xwarê?»
Hay ji xwe hebin ku îro di nav we de, mêr an jin, eşîr an binemal tunebe ku ji bo xulamiya îlahên van miletan, dilê wî ji Xwedayê we Xudan averê dibe. Bila di nav we de koka jehrî û tehlbûnê tunebe.