9 Çimkî rastî ji devê wan dernakeve, Tije xerabî ye dilê wan, Gora vekirî ye gewriya wan, Tenê xwe xweşkirin e ya wan.
Li wir, li kêleka Coya Ahawayê, rojî îlan kir ku em xwe li ber Xwedayê xwe dev ji nefsa xwe berdin û jê bixwazin ku ew ji bo xwe, zarokên xwe û tevahiya mal û milkê xwe riyekê ji me re veke.
Ya Xudan, riya xwe hînî min bike. Li hember dijminên min, Di riya rast de bibe rêber ji bo min.
Madem tu ji dil û can rastiyê dixwazî, Şahrezayiyê têxe, kûrahiya dilê min.
Ji zimanê te fesadî tê der Wek dûzana tûj hîlekar e.
Tenê ew, wî ji şerefa wî xistinê dişêwirin. Ji derew zewk distînin. Bi devê xwe xêr û dûa dikin, Di dilê xwe de nalet dikin.
Zarokên xelqê tenê hilmek in, Beyzade jî derew, Gava ku ketin mêzînê, Herdû jî siviktir in ji hilmê.
Li fesadiyê digerin, «Me planek bêqusûr çêkir!» dibêjin. Dil û hundirê her yekî ji wan kûr e.
Tu dizanî, Bi riswatî, şerm û rezaleta li hember min; Hemû jî li pêşberî te ne, dijminên min.
Mirovê şelafiya cîranê xwe dike, Torê davêje ber lingên wî.
Riya rastan rastî ye, Ya Yê Rast, riya rastan rast dikî.
Dil ji her tiştî xapînoktir e, Çare jê re tuneye. Kî dikare jê fêm bike?
Ya Orşelîm! Dilê xwe ji xerabiyê bişo ku rizgar bibî. Wê heta kengê fikrên xerab di nav te de bimînin?
Dewlemendên we zordar in, Şêniyên we derewan dikin. Di devên wan de zimanê xapînok heye.
Lê Xudan ji wî re got: «Hûn Fêrisî derveyê tas û sêniyan paqij dikin, lê hundirê we ji tiştên talankirî û xerabiyê tije ye.
Wey li we! Hûn wek wan gorên nenas in, yên ku mirovên li ser wan digerin, bi wan nizanin.»
Gewriya wan gora vekirî ye, Bi zimanê xwe dixapînin. Jehra marê reş di bin zimanê wan de ye.
Wek ku hûn dizanin, me tu caran di gotinên xwe de zimanhilûtî nekiriye û ne jî em bi niyeta çavbirçîtiyê peyivîne. Xwedê şahidê me ye!