1 Goh bide gotinên min, ya Xudan, Axînên min bibihîze.
Ya Xudan, li doza heq gohdarî bike, Feryada min bibihîze! Goh bide dua min a ji lêvên bêhîle!
Gotina ku dertê ji devê min, Fikra ku diçe ji dilê min, Bila maqûl bê dîtin li pêş te, Ya Xudan tu yî zinar û rizgarkarê min!
Ey Xwedê, duaya min gohdar ke, Goh bide peyva devê min.
Di lavakirinê de, dengê min bibihize ey Xwedê, Ji tirsa dijmin biparêze jîna min.
Ey şivanê Îsraêlê, goh bide, Tu ku, tu Ûsîv wek kerî dajoyî, Tu ku, tu li ser Kerûbiyan rûniştî yî, Ronahiya xwe bide,
Ya Xudan, gohê xwe xwar ke û bersîv bide min, Çimkî ez bindest û belengaz im.
Bi vî awayî Ruh jî di qelsiya me de alîkariyê dike. Çimkî em nizanin ka divê em çawa dua bikin; lê belê Ruh bi xwe bi nalînên ku nayên îfadekirin ji bo me mehderê dike.
Çimkî çavên Xudan li ser yên rast in Û guhên wî ji bo duayên wan vekirî ne. Lê rûyê Xudan li hember xerabkaran e.»
Hannayê di dilê xwe de lava dikir, tenê lêvên wê dilebitîn, dengê wê nedihat bihîstin. Ji ber vê yekê Elî guman kir ku Hanna serxweş e.
Hesab neke ku xulama te jineke xerab e. Ez pir bi xem û keder im. Berdewamiya lavayên min ji ber vê ne.”
