2 Ew ku, hergav di dilê xwe de xerabiyê difikirin, Her roj, ji bo şer dişêwirin,
Ez alîgirê aştiyê me, Belê gava ku dest bi gotinê dikim, Ew radibin şer!
Wan li ber te xerabî niyet kirin, Xwestin bixapînin, Belê ew serkeftinê nabînin.
Li nav nivînên xwe ew difikire derew, Li ser riya ku qencî jê nayê dimîne, nefret nake ji derew.
Yên li kuştina min digerin, danîn li ber min kozik, Yên li xesara min digerin, gotinên xerab dibêjin. Şeveroj hîle difikirin.
Li hev dicivin, kemîn datînin, Dixwazin canê min bistînin.
Îcar niha, dixwazin jiyana min bistînin, Yên hêzdar li hember min dicivin, Belê, ne min serî hilda û ne jî min guneh kir, ya Xudan.
Wek dîwarek xwarbûyî, wek sêncek ji ciyê xwe çûyî, Heta kîngê, hemû bi hev re, Ji bo pelçiqandinê, Hûnê êrîş bikin ser wî?
Di dilê kesê xerabiyê pîlan dike de hîlekarî, Lê li ba şêwirmendên aştiyê şabûn heye.
Bi fen û fûtên xwe, Dilê xwe wek tenûrê amade dikin. Hêrsa wan tevahiya şevê didome. Gava dibe serê sibê, Wek pêta êgir geş dibe.
Nînewa! Ji te şêwirmendê beredayî derket Ku li dijî Xudan xerabî dike.