7 Ew ji çaraliyên erdê ewran bilind dike, Ji bo baranê birûskan çêdike, Ji embarên xwe bayê radike.
Piştî demeke dirêj, di sê saliya xelayê de gotina Xudan ji Êlyas re hat û got: “Here xwe nîşanî Ahav bide. Ezê baranê bibarînim ser axê.”
Ew baranê dide rûyê erdê Û avê bi ser zeviyan ve dişîne.
Çimkî wî emir kir, ba û bager rakir, Pêlên deryayê bilind kir.
Agir û zîpik û berf û ewr, Bahozên ku bi fermana wî dikin,
Wî li asîman bayê rojhilat rakir, Bi hêza xwe, rê da bayê başûr.
Gava ew dengê xwe dike, Li ezmanan av dixuşe Û ew ji binê dinyayê jî ewran bilind dike. Ew ji bo baranê brûskan çêdike, Ji embarên xwe bayê dertîne.
Ma pûtekî miletan bikaribe baranê bibarîne heye? Ma ezman dikarin ji ber xwe, taviyê bibarînin? Ya Xwedayê me Xudan! Ma tu ne ew î? Hêviya me tu yî, çimkî te ev hemû tişt kirin.
Gava ew dengê xwe dike, li ezmanan av dixuşe Û ew ji binê dinyayê jî ewran bilind dike. Ji bo baranê brûskan çêdike, Ew ji embarên xwe bayê dertîne.
Xudan bagerek mezin bi ser deryayê ve şand. Di deryayê de bahozeke wisa mezin rabû ku hindik mabû gemî perçe perçe bibe.
Biharê ji Xudan baranê bixwazin, Ew e yê ku ewrên baranê çêdike, Lehiyê baranê dide mirovan Û li zeviyan giya dide her kesî.
Ba li ku derê bixwaze lê dixe. Tu dengê wê dibihîzî, lê tu nizanî ku ew ji ku derê tê û bi ku derê ve diçe; her kesê ku ji Ruh çêdibe weha ye.»