Yoêl 2:10 - Kurmanji Încîl

¹⁰ Erd li ber wan diheje, Ezman dilerize. Roj û heyv tarî dibin, Stêr ronahiya xwe nadin.

Yoêl 2:10 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Zebûr 114:7

Ey erd, li pêş serwerê xwe, Li pêş Xwedayê Aqûb bilerize.

Zebûr 18:7

Hingê dinya lerizî, hejiya, Bingeha çiyan ji binî ve leqiya. Çimkî Xudan hêrs bûbû.

Îşaya 13:10

Çimkî wê stêrên ezmanan Û komên wan nebiriqin. Gava roj derkeve wê tarî be, Heyv jî ronahiya xwe nede.

Îşaya 34:4

Wê hemû nexşên ezmanan birizin, Wê ezman wekî lûlikên nivîsê bên pêçan. Wê hemû nexşên ezmanan biçilmisin, Wekî pelê mêwê biçilmise, Wekî fêkiyê darhejîrê diçilmise.

Îşaya 5:30

Wê rojê wê li dijî wan wekî pêlên deryayê bikin xuşînî. Kesê li welêt binêre Wê tenê tarîtî û tengasiyê bibîne. Wê ronahî bi ewrên tarî bê nixamtin.

Yêremya 4:23

Min li erdê nihêrî, vikîvala û bêşikil bû, Min li ezmanan nihêrî, ronahiya wan tunebû.

Yoêl 2:2

Wê rojeke tarî û taristanê, Rojeke bi ewr û tariya kûr be. Wekî taristana bi ser çiyayan de hatiye, Refekî kuliyan ê mezin û hêzdar tê. Belayeke wiha ji demên berê ve nehatiye dîtin, Ne jî wê di nifşên bê de were dîtin.

Yoêl 2:31

Beriya ku roja Xudan a mezin û tirsdar were, Wê roj bibe taristan û heyv jî bibe xwîn.

Yoêl 3:4

Ya Sûr, Sayda û hemû herêmên Filîstiyan! Hûn heyfa çi ji min distînin? Heke ev bergîdana min be, Ezê jî vê zû bînim serê we.

Amos 5:8

Yê ku Komstêrên Perwîn û Oriyonê afirandine, Taristan dike şeveq û roj dike şeva tarî, Yê ku gazî ava deryayê dike û dirijîne ser rûyê erdê, Navê wî Xudan e.

Nahûm 1:5

Li ber wî çiya dihejin û gir dihelin, Li pêşberî wî, ji cihê xwe rûyê erdê dilebitin, Dinya û hemû şêniyên wê jî.

Metta 24:29

«Di pey tengahiya wan rojan de, di cih de, Roj wê tarî bibe, Û heyv ronahiya xwe nede, Stêr wê ji ezmên bikevin. Û rojgêranên ezmanan wê ji riya xwe derkevin.

Metta 27:51

Di wê gavê de perda Perestgehê ji serî heta binî çiriya û bû du perçe. Erd hejiya û lat qelişîn.

شُله رسولا 2:20

Berî hatina Roja Xudan ya mezin û navdar, Roj wê tarî bibe û heyv wê rengê xwînê bistîne.

Peyxam 20:11

Hingê min textekî mezin ê spî û yê li ser wî rûniştibû dît. Erd û ezmên ji ber wî bazdan û cihek ji bo wan peyda nebû.

Peyxam 6:12

Gava ku Berx mora şeşan vekir, min dît ku erdhejîneke mezin çêbû. Roj wek xirariyê ji mû, reş bû û tevahiya heyvê bû wek xwînê.

Peyxam 8:12

Û milyaketê çaran li boriyê xist, sêyeka rojê, sêyeka heyvê û sêyeka stêran derb standin, wisa ku sêyeka wan tarî dibû, sêyeka rojê û sêyeka şevê jî bê ronahî dima.

Peyxam 9:2

Gava ku wê deriyê kortala bêbinî vekir, wek dûmana kûrheke mezin dûman ji çalê derket û ji dûmana çalê, roj û hewa bûn tarî.