Wan tevahiya welêt nixamt ku welat reş û tarî bû. Wan giyayê seranserê welêt û fêkiyê hemû darên ku ji ber zîpikê mabûn xwarin. Li seranserê welatê Misrê, ne dar, ne giyayên çolê, tu şînahî nema.
Gotina Xudan ev e: “‘Ezê wan bi tevahî biqedînim. Wê di mêwê de tirî Û di darhejîrê de hejîrek tunebe, Wê pel jî biçilmisin. Ya ku min daye wan, wê ji wan derkeve.’”
Ezê mêw û darhejîrên wê wêran bikim ku li ser wan digot: ‘Ev destmiza min e, yarên min ev dan min.’ Ezê wan bikim daristan, Wê ji heywanên çolê re bibin çêre.
“Min gelek caran bi kifik û germebayê Li we, li rez û bexçeyên we xist, Kuliyan darhejîr û darzeytûnên we xwarin. Dîsa jî hûn li min venegeriyan.” Ev e gotina Xudan.