Bi şev padîşah rabû ji xulamên xwe re got: “Niha tiştê ku Aramiyan bi me kir, ezê ji we re bêjim. Ew dizanin ku em birçî ne. Loma ji artêşgehê derketine, xwe li derve veşartine û gotine: ‘Gava ew ji bajêr derketin, emê wan sax bigirin û paşê bikevin bajêr.’”
Lê tu guhê xwe nede wan, çimkî ji nav wan ji çil zilaman zêdetir di kemînê de li benda wî ne. Wan sond xwariye, heta ku wî nekujin, ew ne bixwin û ne jî vexwin. Niha ew amade ne û li benda razîbûna te ne.»
Êdî Binyamîniyan dît ku ew têk çûne. Gelê Îsraêl rê da wan ku derbas bibin. Çimkî ew ji Îsraêliyên din ên ku li dijî Gîvayê kemîn danîbûn, piştrast bûn.