Ya Reb Xudan, di çavê te de ev tiştekî biçûk bû. Li ser pêşeroja mala vî xulamê xwe jî te soz da. Ya Reb Xudan, tu çawa ku ez mirovekî mezin bim, li min mêze dikî!
Lê Mûsa ji Xudan lava kir û got: “Ezbenî ya Reb! Ne duh, ne pêr û ne jî, ji dema tu ji xulamê xwe re dibêjî heta niha, ez ne zilamê peyivînê me. Zimanê min giran e.”
Lê serekê welatê Parsan, bîst û yek rojan li dijî min sekinî. Piştre, ji serekên pêşî Mîxayîl hat alîkariya min. Çimkî ez li wir, li ba Padîşahê Parsê hatibûm girtin.
“Di vê navberê de serekê mezin, Mîxayîlê ku gelê te diparêze rabe. Wê tengasiyeke ji roja ku hûn bûne milet heta îro nehatiye dîtin çêbibe. Wê gavê wê gelê te, hemû kesên ku di nivîsê de hatine nivîsandin rizgar bibe.
Gava ku ew li nav bajarekî ji bajaran bû, li wir mirovek hebû ku bedena wî hemû kotî bû. Gava wî Îsa dît, xwe deverû avêt erdê, jê lava kir û got: «Ya Xudan, eger tu bixwazî, tu dikarî min paqij bikî.»
Hê zêdetir, ez ji bo feyda zanîna bilind a Xudanê xwe Mesîh Îsa, her tiştî zirar hesab dikim. Di ber wî de min dev ji her tiştî berdaye û ez wan wek zibil hesab dikim, da ku ez Mesîh qezenc bikim