Niha li vir, li ber Xwedê sond bixwe ku tê li min, li kurê min û li ziriyeta min hîle nekî. Ji min re û ji welatê tu bi xerîbî lê dimînî re, wekî min ji te re kir, tê jî dilsoz bî.”
Lê çaxê ku qencî bi te re hat kirin, ji kerema xwe tu min bîne bîra xwe. Qenciyê bi min bike û giliyê min ji Firewn re bike ku ez ji vê zîndanê derkevim.
Xwîna li ser xaniyên we, wê ji bo we bibe nîşan. Gava ez xwînê bibînim ezê di ser we re derbas bibim. Gava ez ji bo helakirinê li welatê Misrê bixim, wê tu bela neyê serê we.
Îcar heke ew milet, çawa ku hîn kiriye ku bi navê Baal sond bixwin, hîn bikin ku di riya gelê min de bimeşin, bi navê Xudan sond bixwin û bêjin: ‘Bi navê Xudanê Jîndar,’ wê gavê wê di nav gelê min de avadan bin.
Lê gava em ketin welêt, divê tu vî tayê sor bi pencereya ku te em jê daxistin ve girê bidî. Tê bavê xwe, diya xwe, birayên xwe û hemû maliyên bavê xwe li mala xwe bicivînî.
Çi kesê ku ji deriyê malê derkeve derve, wê bibe sedema mirina xwe û emê bêrî bin. Lê wê xwîna wî kesî li ser me be ku bi te re li malê dimîne û zirarek tê serî.
Dawid pirsî: “Tu dikarî min bibî ba wan êrîşkarên siwarî?” Yê Misrî got: “Heke tu li ber hizûra Xwedê sond bixwî ku tu min nekujî û nedî destê xweyê min, ezê te bibim ba wan.”