4 Herwiha Ûsivî du eşîr bûn; Efrayîm û Minaşşe. Li welêt para Lêwiyiyan nebû, tenê bajarên ku lê rûnin û mêrgên wan ku pezê xwe lê biçêrînin.
Ûsiv navê nixuriyê xwe Minaşşe danî û got: “Xwedê kir ku ez hemû derdên xwe û mala bavê xwe ji bîr bikim.”
Wî navê kurê xwe yê diduyan Efrayîm danî û got: “Xwedê ez li welatê ku min lê tengasî kişand berdar kirim.”
Herdu kurên Ûsiv, Minaşşe û Efrayîm, li welatê Misrê ji Asenata keça Potîfera yê kahinê bajarê Onê çêbûn.
Piştî demekê ji Ûsiv re got: “Bavê te nexweş e.” Ûsiv herdu kurên xwe Minaşşe û Efrayîm hildan û da rê.
“Niha herdu kurên te yên ku beriya hatina min li welatê Misrê ji te re çêbûne, yên min tên hesibandin. Wekî ku Rûbên û Şimûn ên min in, wê Efrayîm û Minaşşe bibin ên min.
Zarokên ku li pey wan ji te re çêbin, wê bibin ên te. Wê mîrasa wan ji mîrasa birayên wan be.
Li gorî binemalên xwe kurên Ûsiv: Minaşşe û Efrayîm.
Bi vî awayî herdu eşîrên Ûsiv, Minaşşe û Efrayîm mîrasên xwe standin.